Ερωτικές σχέσεις – Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που απορώ αν έχει βρει απάντηση

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που απορώ αν έχει βρει απάντηση. Και πώς να βρει απάντηση βρε παιδιά, όταν οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί και απρόβλεπτοι; Εντούτοις, δεν μπορείς να υποκριθείς ότι οι γενικότερες εξελίξεις, κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δεν έχουν επηρεάσει και τις μεταξύ μας σχέσεις. Η εξέλιξη, αγαπητοί, έχει καλά και κακά και έτσι μαθαίνουμε να ζούμε και να συνυπάρχουμε. Που με φέρνει στο καυτό θέμα. Γιατί το σεξ έχει γίνει θέμα ταμπού και αναλύουμε ακόμα κι αυτό; Η μόνη σχέση που δεν χωρά λόγια και πολλή σκέψη, έχει καταντήσει να είναι πολύπλοκη σαν γεωμετρία. Βιβλίο που δεν άνοιξα ποτέ ούτε από περιέργεια. Πώς συνυπάρχουμε τελικά; Ερωτικά μιλώντας, γιατί τα πράγματα έχουν γίνει τόσο πολύπλοκα; Γιατί η οικειότητα είναι τόσο δύσκολη;

Χάσαμε κάθε επαφή με τη φύση. Ναι ναι, γελάς και απορείς πού κολλάει αυτό με τις ερωτικές σχέσεις αλλά για σκέψου λίγο. Η φύση είναι το μόνο αυθεντικό και ανέξοδο πράγμα που μπορεί να σε χαλαρώσει. Αν την έχεις αντικαταστήσει με τη yoga, το διαλογισμό και το shopping, που κοστίζουν όσο να πεις, έχεις χάσει το νόημα εξ ορισμού. Ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι, δεν θέλει και πολύ για να σβήσει.

Αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας. Πριν από 30 χρόνια, αν ήσουν ανύπαντρη μετά τα 25, ήσουν γεροντοκόρη αλλά και μάγισσα που έπρεπε να καεί στην πυρά. Σήμερα, αν είσαι ανύπαντρη μετά τα 25, θεωρείσαι έξυπνη και λογική. Αυτά τα ηλικιακά όρια λοιπόν μετατέθηκαν τουλάχιστον για μία δεκαετία, ακόμα και στις γυναίκες που υποτίθεται ότι έχουν και βιολογικούς περιορισμούς. Αν βιώνεις τα 20s, σκέφτεσαι ότι έχεις μερικά χρόνια ακόμη για να διαλέξεις κανάν άνθρωπο της προκοπής και να διαιωνιστείτε.

Εγώ, εγώ, εγώ. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα είναι η αγαπημένη μου λέξη. Δεν χρειάζεται να είσαι νάρκισσος για να σκέφτεσαι κυρίως τον εαυτό σου. Η γυναικεία χειραφέτηση συνέβαλε πολύ στο να μην προσδιορίζουμε τον εαυτό μας μέσα από κάποιον άντρα, αλλά μέσα από τις δικές μας επιτυχίες. Και αυτό φυσικά επηρεάζει και τους άνδρες και το πώς θα λειτουργήσουν.

Οι πάρα πολλές ασχολίες. Αυτό υπήρχε πριν την κρίση ως στάση ζωής ώστε να γεμίζουμε βιογραφικά αλλά και για να κάνουμε τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα. Μετά την κρίση, δεν είναι θέμα επιλογής αλλά ανάγκης. Κάνεις πολλά πράγματα μαζί μπας και βγάλεις λεφτά ή απασχολείσαι δημιουργικά για να μην νιώθεις ότι είσαι άεργος. Και πολύ καλά κάνεις διότι η εναλλακτική είναι η κατάθλιψη. Κάπως έτσι όμως έχεις λίγο χρόνο και ακόμα λιγότερη ενέργεια να ξοδέψεις για έναν άλλο άνθρωπο που θα θέλει την προσοχή σου.

Τα social τα media. Δεν θέλω να ακουστώ σαν τρελή γριά που σταματά στο δρόμο και βρίζει τον κόσμο, αλλά έλα παραδέξου το, φτιάχνεσαι περισσότερο με τα likes και τα comments, από ό,τι με την αληθινή αλληλεπίδραση. Αν το καλοσκεφτείς, τα μηνυματάκια και τα pokes (αχά υπάρχουν ακόμα) είναι το σύγχρονο φλερτ στα μπαράκια που κάποιος σε κερνά κάτι, σου αφήνει ένα τηλέφωνο και σου χαϊδεύει τα μαλλιά. Επίσης, όσο πιο μακριά είναι κάποιος, τόσο πιο εύκολο είναι να εξιδανικευτεί, να μην έχει ελαττώματα και να σου δείχνει αυτό που θέλεις να δεις. Και ποιος θέλει να δει την άσχημη αλήθεια, εποχές που βιώνουμε;!

Η άγνοια του ποιος είσαι. Σε σένα μιλώ, πίσω από την οθόνη, που νομίζεις ότι είσαι πολύ εντάξει και πάντα φταίνε οι άλλοι που τα πράγματα στραβώνουν ή ότι είσαι το αιώνιο θύμα που ο κόσμος σε εκμεταλλεύεται γιατί άλλη σκορδοκαΐλα δεν είχε ο κόσμος. Άγνοια σημαίνει να μην έχεις ιδέα του ποιος είσαι, ποια είναι τα patterns, οι δυσκολίες, τα δυνατά σου σημεία, αλλά κυρίως πώς είσαι με τους άλλους ανθρώπους. Όταν το ανακαλύψεις, μπορεί να γίνεις λιγότερο απαιτητικός και να καταλάβεις τις δυσκολίες που όλοι έχουμε.

Διότι τα πιο απλά πράγματα είναι τα πιο δύσκολα. Αντιπαθώ βαθιά τα τσιτάτα, αλλά καμιά φορά είναι μεστά και to the point. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, έχουμε “εκπαιδευτεί” να αντέχουμε πολύ βαριά πράγματα, να επιλύουμε επαγγελματικές και προσωπικές κρίσεις και να αναλαμβάνουμε συχνά τις ευθύνες άλλων ανθρώπων. Όταν όμως πρόκειται για απλά πράγματα, που δεν έχουν να κάνουν με τη λογική και την ανάλυση, παθαίνουμε κοκομπλόκο και απομακρυνόμαστε με γρήγορο βηματισμό.