Πέρα από τις δραστηριότητες που είναι κοινές σε ένα ζευγάρι ουσιαστικό ρόλο παίζει η συμβατότητα των προσωπικοτήτων. Κάποιοι υποστηρίζουν για παράδειγμα ότι ένας εξωστρεφής άντρας ταιριάζει πιο πολύ με μία γυναίκα πιο κοινωνική. Κάποιοι υποστηρίζουν το αντίθετο. Είναι αλήθεια ότι τα στοιχεία της συμπεριφοράς και του χαρακτήρα ενός ατόμου όταν συγχέονται με του άλλου υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία στην επιθυμητή ταύτιση, αν όμως η ακριβή ταύτιση δεν υφίσταται, η
συμβατότητα μπορεί να επιτευχθεί όταν υπάρχει μια μαγική ισορροπία μεταξύ τους.
Είναι πρώτα απ’ όλα σημαντικό να υπάρχει η διάθεση, η από κοινού πρόθεση να προσπαθήσουν να είναι καλά μαζί.
Δύο άνθρωποι αποφασίζουν ότι, πέρα από την ερωτική χημεία που αισθάνονται, μπορούν να χτίσουν μαζί ένα κοινό μέλλον. Αυτό όμως το μέλλον, δικαιώνει τις αρχικές ελπίδες όταν και τους δύο συντρόφους χαρακτηρίζει κάποια ωριμότητα, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Αντέχουν τη διαφορετικότητα, διατηρώντας την
περιέργεια και το ενδιαφέρον για τον άλλον. Από τη στιγμή που η σχέση δεν βασίζεται στη φαντασίωση της απόλυτης συμβατότητας, αντιλαμβάνονται ότι οι προτιμήσεις, οι επιθυμίες, αλλά και τα ενδιαφέροντα τους δεν μπορούν να συμπίπτουν συνεχώς. Αυτό δεν αποτελεί απειλή, αλλά άνοιγμα για να γνωρίσουν τον άλλον καλύτερα. Ακόμα και αν, για παράδειγμα, δεν θέλουν να μάθουν τίποτα για το είδος μουσικής που ακούει ο σύντροφός τους, δεν υποτιμούν το γούστο του,
αλλά το σέβονται και το… υπομένουν!

Συνήθως στις κοινωνικές επιστήμες προσπαθούμε να βγάλουμε συμπεράσματα μελετώντας τις προβληματικές καταστάσεις. O δρ. Γκότμαν, λοιπόν, ήταν από τους πρωτοπόρους επειδή έκανε κάτι που εκ των υστέρων μοιάζει προφανές: μελέτησε τα ζευγάρια που τα πάνε καλά μεταξύ τους. Iδού τα συμπεράσματά του: «Mελετώντας ζευγάρια που απολαμβάνουν τις σχέσεις τους, κάναμε ορισμένες απλές διαπιστώσεις: Eίναι άτομα που φροντίζουν συναισθηματικά ο ένας τον άλλον! Όταν
βγαίνουν στην επιφάνεια επίπονα ζητήματα, ξέρουν πώς να τα διαχειρίζονται με τρυφερότητα και ευαισθησία. Εκφράζουν συχνά την εκτίμησή τους. Εκφράζουν την αγάπη τους και το σεβασμό τους για το σύντροφό τους σε καθημερινή βάση. Όταν τους συγκρίνουμε με ζευγάρια που βρίσκονται στα πρόθυρα του διαζυγίου, βλέπουμε ότι τα ευτυχισμένα ζευγάρια εκφράζουν πολύ περισσότερη τρυφερότητα, περισσότερο ενδιαφέρον και χρησιμοποιούν περισσότερο το χιούμορ. “Φιλτράρουν” το περιβάλλον τους ψάχνοντας ευκαιρίες να πουν “Ευχαριστώ” αντί να επισημαίνουν συνεχώς τα λάθη του συντρόφου τους».

Σκούρτα Νίκη,
Κοινωνιολόγος